بازگشت
از افغانستان تا سوریه حقوق زنان بهانه ای برای تبلیغات جنگی و سی آی ای
ترجمه توسط حمید محوی ترجمه توسط حمید محوی


از افغانستان تا سوریه  حقوق زنان

بهانه ای برای تبلیغات جنگی و سی آی ای

 

نوشتۀ ژولی لوسک

Julie Lévesque

مرکز مطالعات جهانی سازی، 14 آوریل 2013

 

منطقه : آسیا، خاورمیانه و آفریقای شمالی

مضمون : حقوق زنان، جنگ ایالات متحده، ناتو

تحلیل : افغانستان، سوریه

 

ترجمه توسط حمید محوی
                      


موضوع حقوق زنان بیش از پیش به عنوان ابزار تبلیغاتی برای اهداف امپریالیستی به کار بسته می شود.

رؤسای دولت های غربی، نمایندگان سازمان ملل متحد و سخنگویان نظامی دائما در همآهنگی با یکدیگر در مورد ابعاد بشر دوستانۀ اشغال افغانستان طی اکتبر 2001 توسط ایالات متحده و ناتو تجلیل به عمل می آورند و هدف از چنین اشغالی را به عنوان مبارزه علیه اصول گرایان مذهبی، و یاری رساندن به دختر بچه ها برای راه یابی به مدرسه و آزاد سازی زنان از سیطرۀ طالبانی ها جلوه می دهند.

از دیدگاه منطقی ابعاد چنین جنگ بشر دوستانه ای در افغانستان قابل اعتراض است. فراموش نکنیم که القاعده و طالبان در آغاز جنگ شوروی و افغانستان، در چهار چوب عملیات سرّی سی آی ای از پشتیبانی ایالات متحده برخوردار بودند.

جمعیت انقلابی زنان افغانستان وضعیت به شکل زیر توصیف می کند :

«امریکا و متحدانش، اشغال نظامی افغانستان را به نام «ارمغان آزادی و دموکراسی به مردم افغان» توجیه نمودند. لیکن چنانچه تجربه سه دهه اخیر نشان داد، امریکا در برخورد به سرنوشت مردم ما اساساً منافع سیاسی و اقتصادی خود را مطمح نظر قرار داده، میهنفروش‌ترین، ضد دمرکراتیک‌ترین، فاسدترین و زن‌ستیز‌ترین باندهای بنیادگرا را تمویل و تجهیز نموده است» (1)

این ایالات متحده بوده است که رژیم طالبان را در افغانستان به سال 1996 مستقر کرد، یعنی استراتژی سیاست خارجی که به نابودی حقوق زنان در افغانستان انجامید :

«در چهار چوب حکم ریاست جمهوری در خصوص امنیت ملی و رویکرد راهبردی 166، کمک ایالات متحده به بریگادهای اسلامگرا از راه پاکستان تنها به کمک های نظامی نوعی منحصر نبود. به میانجیگری نمایندگی ایالات متحده برای انکشاف بین المللی، واشینگتن در عین حال روند ارشاد اعتقادات مذهبی به هدف الغای مؤسسات مدنی (لائیک) را پشتیبانی و تأمین مالی می کرد»(2)

ایالات متحدۀ آمریکا سخاوتمندانه مدارس مذهبی را تأمین مالی می کرد :

«پیش از جنگ شوروی_افغانستان، آموزش در افغانستان به شکل گسترده مدنی بود. ایالات متحده با تشویق آموزشهای سرّی موجب تخریب آموزش مدنی شد. تعداد مدارس مذهبی با بودجه های سی آی ای از 2500 در سال 1980 به بیش از 39000 در سال 2001 رسید.»(2)



زنان امروز افغانستان

 (AFP Photo / Shah Marai)



زنان افغان در سالهای 1970 پیش از مداخلات سی آی ای


مردم ایالات متحده نمی دانند که کشور خود آنها در مجموعه کتابهائی که در دانشگاه نبراسکا تهیه شده، آموزش جهاد طلبان را تدارک دیده بوده است :

«در چهارچوب اقدامات سرّی به هدف تحریک مقاومت علیه اشغال شوروی، ایالات متحده میلیون ها دلار برای تهیۀ و تدارک کتابهائی انباشته از تصاویر خشونتبار و آموزش اسلامی و مبارز برای دانش آموزان افغان اختصاص داده است. نخستین کتاب ها، انباشته از گفتمان جهاد طلب و تصاویر اسلحۀ گرم، فشنگ، سرباز و مین در برنامۀ نظام آموزشی افغان  به خدمت گرفته شده است. حتی طالب ها از این کتاب های صادر شده توسط ایالات متحده استفاده کرده اند. کاخ سفید از وجهۀ مذهبی دفاع می کند و با پیش کشیدن فرهنگ افغان و آمیختگی آن به اصول اسلامی، این کتاب ها را کاملا مطابق بر سیاست و قوانین ایالات متحده تلقی می کند. با این وجود حقوق دانان این موضوع را زیر علامت سؤال برده اند و می پرسند که آیا این کتابها با قانون اساسی در تضاد نبوده و  آیا هزینه ای که از صندوق مالیات دهندگان برداشت شده صرف تبلیغ امور مذهبی نشده است؟

نمایندگان بنیاد ایالات متحده برای انکشاف بین المللی اعلام کردند که مواد اسلامی را دست نخورده باقی گذاشتند زیرا بیم آن را داشتند که مربیان افغان در فقدان اندیشۀ اسلامی کتابها را نپذیرند. سخن گوی بنیاد انکشاف بین المللی ایالات متحده، کاترین استراتوس اعلام کرد که بنیاد او لوگوی خودش را و هر گونه نشان دولت ایالات متحده را از متن های مذهبی حذف کرده است. و علاوه بر این او اظهار داشت که «تشویق آموزش مذهبی جزء سیاست های انکشاف بین المللی ایالات متحده نیستف ولی با این طرح ما گامی به پیش برداشتیم که هدف اصلی [...] آموزش وظایف مدنی به کودکان می باشد». این کتابها که در آغاز سالهای 1980 با بودجۀ بنیا دانکشاف بین المللی ایالات متحده در دانشگاه نبراسکا در اوماها و مرکز پژوهش های افغان تهیه شده به زبانهای اصلی افغان، دری و پشتون منتشر شده است. این بنیاد 51 میلیون دلار به برنامه های آموزش دانشگاهی در افغانستان بیت سالهای 1984 و 1994 اختصاص داده است.» (واشینگتن پست، 23 مارس 2002)

نگاهی به گذشته

پیش از به قدرت رسیدن طالبان، زنان افغان شیوۀ زندگی خیلی مشابهی به زنان غربی داشتند (به عکس زیر نگاه کنید)



دانشگاه کابل در سال های 1980


  در سال های 1980 «کابل یک شهر چند ملیتی بود. هنرمندان و هیپی ها در پایتخت افغانستان رفت و آمد داشتند. زنان در دانشگاه شهر به تحصیل در رشته های کشاورزی، مهندسی و امور تجاری می پرداختند و در دستگاه های دولتی پست حرفه ای داشتند.» زنان به عنوان نماینده در مجلس انتخاب می شدند، حق رانندگی داشتند، مسافرت می کردند و در کنار مردان زنذگی می کردن بی آن که به مجوز خاصی نیاز داشته باشند. به شکل طنز آمیزی، حقوق زنان پیش از قیام جهاد طلبان به پشتیبانی ایالات متحده به شکلی که جمعیت انقلابی زنان افغان توضیح داده است در مقاله ای به تاریخ 2010 در «فورین پلیسی» تأیید شده است، سخنگوی واشینگتن پست که ساموئل هانتینگتون بنیانگذار آن بود :

دانشجویان کابل تغییر شکل داده اند. ثبت نام ها طی چهار سال گذشته دو برابر شده است

«محوطۀ دانشگاه کابل که در تصویر بالا می بینیم خلاف باشندگان قدیمی آن تغییری نکرده است. در سال های 1950 و 1960، دانشجویان پوششی مشابه به هم قطاران خود در غرب داشتند و زنان و مردان آزادانه رابطۀ اجتماعی داشتند. امروز، زنان از سر تا پا باید پوپشیده باشند، حتی در کابل. نیم قرن بعد، زنان و مردان در متارکۀ کامل با یکدیگر بسر می برند.


کلاس بیولوژی، دانشگاه کابل


در سال های 1950 و 1960، زنان می توانستند در حرفه هائی مانند پزشکی تحصیل کنند. امروز، مدارسی که به زنان آموزش می دهد، حتی بیش از پنج یا شش سال گذشته هدف تهاجم خشونت بار قرار می گیرد.

فروشگاه صفحۀ گرامافون

در گذشته فروشگاه صفحۀ گرامافون، موسیقی ریتم و انرژی غربی را به نوجوانان افغان عرضه می کرد.



صدها نوجوان افغان در طرح سازمان پیشاهنگی شرکت فعال داشتند

در گذشته، در افغانستان پیشاهنگان دختر و پسر وجود داشتند. در سالهای 1950 و 1960، چنین برنامه های شباهت زیادی به برنامه های ایالات متحده داشت که برخی وظایف را در اردوگاه ها، جاده های تفریحی و امنیت عمومی را برای پیشاهنگان دبستان ها و دبیرستانها در نظر می گرفتند. با این وجود، سازمان پیشاهنگی پس از اشغال شوروی ها در پایان سالهای 1970 کاملا ناپدید شد.»(3)

برخی ممکن است تصور کنند که تخریب این شیوۀ زندگی در افغانستان محصول مستقیم تهاجم شوروی به افغانستان بوده است، ولی در واقع چنین تخریبی با پشتیبانی ایالات متحده و به روی صحنه آمدن القاعده و طالبان صورت گرفت. حرکت شوروی برای پشتیبانی از دولت طرفدار شوروی در کابل برای مقابله با شورش مجاهدین اسلامگرایی اغاز شد که به شکل مخفیان هاز سوی سی آی ای پشتیبانی می شدند، یعنی موضوعی که زیبیگنیف برژینسکی، مشاور سیاست امور خارجۀ ایالات متحده نیز آن را باشناسی کرده است :

«درواقع، 3 ژوئیۀ 1979 رئیس جمهور کارتر نخستین حکم کمک به مخالفان رژیم طرفدار مسکو را امضا کرد. در آن روز، من یک پیغام برای رئیس جمهور فرستادم، که طی آن توضیح دادم که به اعتقاد من این کمک ها موجب مداخلۀ نظامی شوروی ها خواهد شد[...]

عملیات سرّی راهکار بسیار خوبی بود، و موجب کشاندن روسها در دام افغانها شد، می خواهید که از این بابت متأسف باشم؟ روزی که شوروی ها رسما در مرز افغانستان نفوذ کردند، برای رئیس جمهور نوشتم : «حالا ما فرصت آن را خواهیم یافت که ویتنام شوروی ها را به آنها عرضه کنیم.»(4)

سال 1982، رئیس جمهور رونالد ریگان فضا پیمای کلمبیا را به «مبارزان آزادی» تقدیم کرد، یعنی اسلام گرایانی که در افغانستان مورد حمایت ایالات متحده بودند، و آنها را به نام القاعده و طالبان می شناسیم. (به ویدئوی مستند زیر نگاه کنید)

http://www.youtube.com/watch?v=uqZ-ToXjCz0&feature=player_embedded

رونالد ریگان : «کلمبیا گواه بر بزرگترین تمایلات انسان در زمینۀ علم و تکنولوژی می باش دبه همان معنائی که مبارزات مردم افغان گواه بر بزرگترین تمایلات انسان برای آزادی است.»

سال 1985 رونالد ریگان با مجاهدین (طالب ها) ملاقات می کند :

«این افراد معادل پدران بنیانگذار ایالات متحده هستند»

با این وجود دولت های ایالات متحده و کشورهای عضو ناتو مدعی هستند که حضور نظامی آنها در افغانستان در خدمت دفاع از حقوق زنان بوده است. در واقع این حقوق با ورود رژیم طالبان که مورد حمایت واشینگتن بودند از بین رفت.

شبکۀ زنان سوریه در وزارت امور خارجه

بر چه مبنائی  تاریخ زنان افغان با حقوق زنان سوریه در متن بحران فعلی در تلاقی قرار می گیرد؟

جنگ اعلام نشدۀ ایالات متحدۀ و ناتو علیه سوریه (2011-2013) به پشتیبانی شورشیان طیف القاعده منطق مشابهی را نشان می دهد، یعنی تخریب آموزش مدنی و الغای حقوق زنان. آیا زنان سوریه با همان سرنوشت تراژیکی روبرو هستند که افغان ها زیر سیطرۀ طالبان؟

ژانویۀ گذشته «گروهی از طیف های مختلف زنان سوری» که به نوعی « به نمایندگی جریان های اصلی اپوزیسیون» در کنفرانسی که «شبکۀ دموکراتیک زنان» به همکاری سازمان جهانی زنان یکی از مؤسسات وزارت امور خارجۀ ایالات متحده، در دوحه در قطر برگزار کرد، شرکت داشتند.

شبکۀ دموکراتیک زنان وابسته به بنیاد بین المللی جمهوری خواهان، بخاطر کمک هایش به مخالفان کشورهائی که علیه خواست امپریالیسم آمریکا  مقاومت می کنند شهرت دارد. روشن است که وزارت امور خارجل ایالات متحده از موضوع «حقوق زنان» به عنوان ابزار سوء استفاده می کند، زیرا هم زمان به هدف ایجاد یک دولت اسلامگرا در دمشق اپوزیسیون اسلامگرا را مسلح می سازد.

شبکۀ زنان سوریه که به مدیریت و سرمایۀ ایالات متحده در کنفرانس شرکت داشت، قطعنامه ای را مطرح کرد که خواهان « تضمین مشارکت زنان در راه حل منازعه و در دوران گذار کشورشان» بود.

  

«مونیکا مک ویلیام، بنیانگذار اتحادیۀ زنان ایرلند شمالی (سمت چپ) و معاون نخست وزیر کوزووو ادیتا طاهری (سمت راست) از تجربیات خودشان را با شرکت کنندگان در کنفرانس دوحه در قطر می گویند، یعنی در خصوص منشور شبکۀ زنان سوریه که از سوی طیف های مختلف تصویب شده بود.»

نخستین تناقضی که به چشم می آمد، برگزاری این کنفرانس در قطر بود، یعنی کشوری که حقوق زنان محدودیت های بیشتری دارد. در اواسط مارس، دولت قطر حتی اظهار نگرانی کرد «دربارۀ مراجعات به حقوق جنسی و تولید کنندۀ زنان» با توجه به اعلامیۀ سازمان ملل متحد در مورد جایگاه زنان : منع و پیشگیری از هر گونه خشونت علیه زنان.

دومین تناقض که به از بین رفتن حقوف زنان در افغانستان شد، حمایت از گسترش اعتقادات مذهبی بود، در حال حاضر با تغییر رژیم در سوریه تکرار می شود.

فعلا ایالات متحده، قطر و عربستان سعودی با پشتیبانی از گروه های اسلام گرای افراطی علیه دولت لائیک سوریه می جنگند. برخی «مناطق آزاد شده» در سوریه در حال حاضر توسط افراط گرایان مذهبی اداره می شود.

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=EyK5-GLu-Ls

«مدارس مذهبی وهابی و حقوق زنان در منطقۀ آزاد شدۀ شهر حلب توسط مخالفان مورد حمایت ایالات متحده و عربستان سعودی.

اگر رژیمی به نیابت از ایالات متحده در دمشق مستقر شود، حقوق و آزادی زنان سوریه می تواند دچار همان سرنوشتی شود که زنان در افغانستان با روی کار آمدن طالبان با  آن روبرو شدند، و باز هم یعنی سرنوشتی که حتی در دوران اشغال توسط ایالات متحده و ناتو نیز همچنان ادامه دارد.

 

پی نوشت

1)سایت جمعیت انقلابی زنان افغانستان. «امریکا و عوامل بنیادگرایش، ناقضان اصلی حقوق بشر در افغانستان»

http://www.rawa.org/events/dec10-07_pr.htm

2)

Michel Chossudovsky, 9/11 ANALYSIS: From Ronald Reagan and the Soviet-Afghan War to George W Bush and September 11, 2001, Global Research, 9 septembre, 2010.)

3)

Mohammad Qayoumi Once Upon a Time in Afghanistan…, Foreign Policy, 27 mai 2010

4)

L’intervention de la CIA en Afghanistan, Nouvel Observateur, 1998, Global Research, 15 octobre 2001.

منبع :

http://www.mondialisation.ca/de-lafghanistan-a-la-syrie-droits-des-femmes-propagande-de-guerre-et-cia/5331097


April 16th, 2013


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسايل اجتماعي